فرهنگ امروز/بهناز شیربانی: روز گذشته، پردیس ملت که امسال دیگر به نام کاخ جشنواره و محل حضور اصحاب رسانه نام‌گذاری شده است، روز تقریبا آرامی را پشت‌سر گذاشت. می‌توان گفت بسیاری از مشکلات همانند آنتن‌دهی موبایل و مشکلات اینترنت و پارکینگ هنوز هم یکی از معضلات حضور در پردیس ملت برای خبرنگاران است، اما با تمام اینها حضور عوامل فیلم‌های سینمایی و برگزاری نشست‌های نقد و بررسی با برنامه‌ریزی خوبی انجام می‌شود.
نخستین نمایش روز ١٤ بهمن در پردیس ملت به «شعله‌ور» حمید نعمت‌الله اختصاص داشت؛ فیلمی که سال گذشته نیز به دبیرخانه جشنواره فیلم فجر ارائه شد، اما با نظر هیئت انتخاب از جشنواره بیرون گذاشته شد و امسال بار دیگر فرم حضور در جشنواره را پر کرد و در میان ٢٢ فیلم منتخب قرار گرفت. نکته‌ای که درباره ساخت «شعله‌ور» نظر بسیاری را جلب کرد، طولانی‌شدن زمان فیلم‌برداری این فیلم سینمایی بود، اما با دیدن فیلم می‌توان متوجه شد که فیلم‌برداری در شرایط سخت زابل و فیلم‌برداری‌های زیر آب و سکانس‌هایی که به این شکل فیلم‌برداری شده‌اند زمان‌بر بوده است. نعمت‌الله برخلاف ساخته پیشینش، «رگ خواب»، این‌بار قصه مردانه‌ای را روایت کرده و قهرمانش را مردی تنها تصویر کرده است که با مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کند و دنیای تیره و خشم درونی‌اش را به‌راحتی عیان می‌کند و داستان را پیش می‌برد. همکاری دوباره حمید نعمت‌الله، با همایون شجریان و سهراب‌پور ناظری این‌بار هم شنیدنی شده است و یکی دیگر از نکات قابل‌توجه فیلم، حضور دارا حیایی (پسر امین حیایی) در این فیلم در کنار پدرش است که لحظه‌های خوبی را به نمایش گذاشته. صحبت‌های نعمت‌الله در نشست نقد و بررسی فیلمش شنیدنی بود. زهرا خوشکام و امین حیایی از غایبان این نشست خبری بودند.
نعمت‌الله در پاسخ به نخستین پرسش که دلیل گله‌مندی مردم سیستان‌وبلوچستان درباره فیلم چیست و او چه پاسخی به این نقدها دارد، گفت: «نمی‌دانم این اعتراض چقدر جدی است، ولی شما الان فیلم را دیدید و احترام و عشق به سرزمین آن استان در آن مشخص است. اگرچه شاید مسئله مواد مخدر باعث این ناراحتی شده باشد، اما می‌خواهم بگویم با احترام زیادی در فیلم با مردم برخورد کردیم و وقتی در سیستان فیلم را می‌ساختیم با همه پلان‌هایی که شکوه و فرهنگ و زیبایی‌اش را نشان می‌دهد، مشکلات را نیز نشان دادیم و این از حسن‌نیت ماست، چون بی‌آبی و مواد مخدر از مشکلات آنجاست و اگر با حسن‌نیت به فیلم نگاه شود، می‌بینیم که کاراکتر ما با اعتیاد از تهران به آنجا می‌رود، نه‌اینکه آنجا معتاد شده باشد، به همین دلیل می‌گویم من عاشق و دلسوز مردم آن استان هستم و با مهربانی فیلم را ببینید». قطعا از روزهای نخست جشنواره کنجکاوی‌ها برای دیدن دومین اثر سینمایی پیمان معادی زیاد بود و صف طویل اصحاب رسانه برای دیدن این فیلم طبیعی بود. پیمان معادی همراه با عوامل فیلمش به دیدن فیلم نشستند، هرچند که این نمایش میهمانان ویژه‌ای مثل عادل فردوسی‌پور هم داشت. بااین‌حال دومین ساخته معادی این‌بار در بستر روزهای جنگ ایران و عراق روایت شد؛ فیلمی که لحظه‌های خوب برای مخاطبش دارد و حس نوستالژی دهه ٦٠ در آن بسیار پررنگ است. عاشقانه پیمان معادی با تمام زیبایی‌اش نتوانسته حق مطلب را ادا کند، هرچند که بازی خوب پیمان معادی و لیلا حاتمی در این بین از نکات قابل‌توجه فیلم است و البته موسیقی که انصافا دلنشین و جذاب و شنیدنی است.
در نشست نقد و بررسی معادی همچنین در پاسخ به سؤالی درباره زیادبودن شعار مرگ بر آمریکا در این فیلم و علت آن گفت: «شعار مرگ بر آمریکا در این فیلم علت خاصی نداشت، اما چون داستان مربوط به زمان کودکی ماست، همه ما به خاطر داریم که هر روز در مدرسه ما را سر صف نگه می‌داشتند و روزمان با این شعار آغاز می‌شد. این شعارها موتیفی بود برای هر روز صبح ما».این کارگردان همچنین در پاسخ به سؤالی درباره میزان خشونت فیلم گفت: «قصد نداشتم در فیلم خشونت را نشان بدهم. اگر چنین قصدی داشتم، درباره خشونت امروز فیلم می‌ساختم، نه ٣٠ سال قبل که الان تمام شده است، ولی آن دوره، دوره خشنی بود و همه ما در آن دوران در مدرسه کتک خورده‌ایم. دوران عصبی‌ای بود که تنها چیزی که در آن مهم نبود مسئله عشق بود». معادی همچنین در پاسخ به سؤالی درباره اعمال فشار برای تغییر فیلم‌نامه و فیلم گفت: «تا به امروز به خواسته هیچ‌کس نه نوشته‌ام و نه می‌نویسم. همان فیلم‌نامه‌ای که ارائه داده بودم ساختم و تا به امروز هیچ‌کس با آن مشکلی نداشته است».
شرق
نظر شما